روانشناسی مُدرن

در مقابل مي‌توان گفت به طور كلي ميزان آشنايي والدين با مهارت‌هاي استفاده از اينترنت در مقايسه با جوانان و نوجوانان قابل توجه نيست. پدرها و مادرها در بسياري از موارد حتي اگر نيازي ضروري هم به اينترنت داشته باشند، چاره‌اي ندارند جز اين‌كه كار را در اين زمينه به فرزندان بسپارند.

اينترنت تنها يك ابزار يا وسيله نيست. اينترنت خود به تنهايي يك دنياست؛ دنيايي جدا و متفاوت از دنياي واقعي كه همه در آن زندگي مي‌كنيم. در دنياي اينترنت روابط تازه شكل مي‌گيرند و هر لحظه مي‌توان در آن چيزهاي تازه‌اي كشف كرد.

كاربران به محض بازكردن مرورگر اينترنت، پا به دنياي ديگري مي‌گذارند. نوجوانان و جوانان به خوبي اين دنيا را مي‌شناسند و خيلي از آنها بخش زيادي از وقتشان را در اين فضا مي‌گذرانند. بسياري از والدين با اين پديده بيگانه‌اند و بنابراين ويژگي‌هاي اين فضا و تأثيراتش در رفتار و زندگي فردي و اجتماعي جوانان و نوجوانان را نمي‌شناسند.

در يك خانواده هر چه فرزندان وقت بيشتري را در دنياي اينترنت سپري كنند و هر چه بيشتر والدين آنها با اين فضا بيگانه و از اينترنت دور باشند، به همان نسبت ميزان فاصله ميان اين والدين و فرزندان بيشتر خواهد شد. والدين و فرزنداني كه در 2 دنياي متفاوت زندگي مي‌كنند، هر روز بيشتر از قبل از هم دور خواهند شد و اين خود زمينه و شرايط بروز آسيب‌هاي بيشتري را ايجاد خواهد كرد.

راه حل اين‌ معضل آن نيست كه نوجوانان و جوانان را از به كار بردن اينترنت منع كنيم و جلوي بهره‌مندي آنان را از اين دستاورد پركاربرد و مشكل‌گشا بگيريم. پدران و مادران بايد مهارت‌هاي اينترنتي خود را افزايش دهند. كاري كه واقعاً چندان هم دشوار نيست.

آموختن نحوه استفاده از اينترنت علاوه بر اين كه پدر و مادرها را با بخشي از دنياي ذهني فرزندانشان آشنا مي‌كند و باعث نزديكي بيشتر آنان با فرزندانشان مي‌شود، كاركردهاي بيشمار ديگري هم براي خود والدين دارد. آنها مي‌توانند بسياري از فعاليت‌هايي كه در دنياي واقعي بايد وقت و هزينه زيادي صرف آنها كرد‌ با اينترنت در كمترين زمان به انجام برسانند.

اگر شما هم از آن دسته پدر و مادرهايي هستيد كه با اينترنت بيگانه‌اند اما فرزند يا فرزندان «اينترنت‌باز» دارند، شايد لازم باشد همت كنيد و كار با آن را ياد بگيريد. حتما روي كمك فرزندانتان هم مي‌توانيد حساب كنيد.